کودکان در کدام شهرها احساس بهتری دارند؟

آیا کودکان ما در شهرهای کشور احساس راحتی می‌کنند؟ آیا هنگام بازی کردن در فضاهای تفریحی ایمنی کافی دارند؟ آیا در فضاهای عمومی آنقدری امنیت دارند که بتوانند تنها تردد کنند؟ همه این پرسش‌ها و پرسش‌های دیگر باعث شد تا سازمان‌های جهانی مفهوم تازه‌ای را به شهرسازی خود اضافه کنند. مفهوم شهر دوستدار کودک که سازمان ملل از آن صحبت کرده، مفهوم غریبی برای شهرهای ایران نیست. پیش از سال ۸۸ دو شهر بم و اوز به دلیل فعالیت‌هایی که برای پذیرایی کودکان در شهرهای خود کردند از سوی یونیسف تقدیر شدند. در سالهای اخیر هم شهرهای زیادی تلاش کردند تا به صورت پایلوت قواعد شهر دوستدار کودک را اجرا کنند. قواعدی که البته برخی از آن‌ها در چند سال اخیر متوقف شده است.