به گزارش پایگاه خبری تحلیلی رادار اقتصاد ؛نرگس همتی. مربی امور تربیتی و پرورشی . ناحیه چهار کرج. دبیرستان دوره دوم فرزانگان ۴ در تحلیلی نوشت:به دلیل نبود زیرساخت و عدم دسترسی ۳.۵ میلیون دانش‌آموز به شبکه شاد این شبکه بعضا بستری برای "تبعیض آموزشی" شده است چرا که همه دانش آموزان به موبایل هوشمند دسترسی ندارند و لازم است در این زمینه تمهیداتی اندیشیده شود.
آسیب‌های روانی دانش‌آموزان بازمانده از آموزش مجازی
در کنار جا ماندن دانش‌آموزان از آموزش‌های آنلاین، موضوع مهم دیگر آسیب‌های روانی این موضوع برای کودک یا نوجوانی است که از کلاس درس مجازی جا می‌ماند و ارتباطش با معلم و دانش‌آموزان کامل قطع می‌شود.
در نظرسنجی که توسط مرکز بررسی های استراتژیک ریاست جمهوری درباره دسترسی دانش آموزان به کامپیوتر و تلفن همراه انجام شده، این نتیجه به دست آمده است که ۴ درصد دانش آموزان به تلفن همراه هوشمند و کامپیوتر دسترسی ندارند، ۲۶ درصد دسترسی به سختی و ۷۰ درصد دسترسی‌شان به راحتی است.
اگر چه آموزش‌های تلویزیونی یکی از روش‌های آموزشی ویژه دانش‌آموزانی است که به آموزش مجازی دسترسی ندارند اما طبق نظرسنجی مرکز بررسی‌های استراتژیک ریاست جمهوری فقط ۹ درصد افراد حاضر در این نظرسنجی از شیوه آموزش تلویزیونی استفاده می‌کنند.
پیش از این نیز درباره آموزش‌های تلویزیونی مطرح شده بود که به‌دلیل یک طرفه بودن آموزش‌ها، بازخورد دقیقی از وضعیت یادگیری دانش‌آموزان و اساساً اینکه آیا آنها از این برنامه‌ها استفاده می‌کنند یا خیر وجود ندارد.
۲۱ درصد دانش‌آموزان جامانده از شاد
طبق گفته‌های حسن الحسینی مسئول شبکه شاد؛ سهم محرومیت از فضای مجازی بحث مهمی است و ۳.۵ میلیون دانش‌آموز دسترسی به ابزار و اینترنت برای بهره‌مندی از شبکه شاد ندارند بر این اساس ۲۱ درصد کل دانش‌آموزان از شاد محروم هستند که از این تعداد ۳۰۰ هزار نفر با گوشی‌های قرضی در شبکه شاد حضور دارند.
رضوان حکیم‌زاده؛ معاون آموزش ابتدایی وزارت آموزش و پرورش هم گفته است: این نگرانی جدی وجود دارد که اگر این اتفاق نیفتد ممکن است تعدادی از دانش‌آموزان که به این امکانات دسترسی ندارند و محروم هستند به جمعیت بازماندگان از تحصیل افزوده شوند که اینها عمدتاً در مناطق محروم هستند و امید است دستگاه‌ها و سازمان‌ها با احساس مسئولیت اجتماعی در رابطه با این امر ملی مشارکت داشته باشند.
ضرورت دسترسی همه دانش‌آموزان به امکانات و زیرساختهای آموزشی برای تحقق عدالت آموزشی و تحقق اصل ۳۰ قانون اساسی این ضرورت را ایجاب می‌کند تا دولت نسبت به تأمین و تهیه ابزار آموزشی و مجازی برای دانش‌آموزان بازمانده از آموزش مجازی اقدام کند؛ آیا دستگاه‌های ذیربط و بنگاه‌ها و بخشهای اقتصادی در این رابطه احساس تکلیف می‌کنند تا با حمایت از آموزش و پرورش برای دانش‌آموزان بازمانده از آموزش مجازی حداقل در حاشیه شهرها ابزار لازم را تهیه کنند؟!
و این پرسش مطرح می‌شود که آیا ارائه تبلت آموزشی به دانش‌آموزان روستایی و استفاده از شیوه آموزش از راه دور، پرهزینه‌تر از ساخت مدرسه برای آنهاست که مسئولان در این مسیر گام نمی‌گذارند؟!
آموزش مجازی فرصتی برای دسترسی به برابری آموزشی است چرا که محدودیت‌های زمانی و مکانی آموزش را از میان برمی‌دارد اما در شرایط فعلی به دلیل فراهم نبودن زیرساخت‌ها و در دسترس نبودن ابزار برای برخی از دانش‌آموزان، آنها با تبعیض آموزشی مواجه شده‌اند بنابراین برای برنامه‌ریزی درباره آموزش مجازی نمی‌توان نسبت به نابرابری‌های آموزشی بی‌تفاوت بود.
نظر شما