به گزارش پایگاه خبری تحلیلی رادار اقتصاد، پیک غذا که demae نام داشت در اصل خدمتی برای طبقه‌ی ثروتمند (لردهای فئودال) در دهه‌ی ۱۷۰۰ بود. طبقه‌ی ثروتمند خدمتکارانشان را به مغازه‌ها می‌فرستادند تا مغازه‌دار را از نیازشان به تحویل غذا به خانه خبردار کنند. با گذشت زمان، پیک غذا (demae) باب روز شد و طبقه‌ی متوسط نیز از آن بهره‌مند شد. پیک نودل نیازمند برخورداری از یک تکنیک خاص بود تا بتواند حین دوچرخه‌سواری در خیابان‌های شلوغ، تعادل برج‌های غذا را روی شانه‌هایش حفظ کند.
یکی از معروف‌ترین غذاهایی که با این روش به مشتریان تحویل داده میشد سوبا، نودل گندم سیاه بود که میشد آن را بصورت سرد با سس یا بصورت گرم درون سوپ خورد. این غذا ارزان‌قیمت بود و در مسیر رساندن به مشتری مزه یا ظاهر اولیه‌اش را از دست نمی‌داد. سنت سوبا خوردن ریشه در عصر تُکوگاوا یا اِدوُ (۱۸۶۸-۱۶۰۳) دارد. در عصر تُکوگاوا، هر محله‌ای یک یا دو دکان سوبا شبیه کافه‌های مدرن داشت که بسیاری از آن‌ها ساکی هم سرو می‌کردند. آن زمان، جمعیت اِدوُ (توکیو) که به شکل قابل‌توجهی ثروتمندتر از فقرای روستایی بودند به واسطه‌ی مصرف بالای برنج سفید که تیامین پایینی دارد بیشتر مستعدِ بیماری بری‌بری بودند. در همین راستا، کاشف به عمل آمد با مصرف منظم سوبای غنی از تیامین می‌توان از بری‌بری پیشگیری کرد.
سوبا را معمولاً با چاپستیک (چوب غذای ژاپنی) می‌خورند و در ژاپن، خوردن پرسروصدای نودل کار عجیبی نیست. این رسم به ویژه در خوردن نودل‌های داغ مرسوم است، چون هورت کشیدن سریع نودل‌ها به داخل دهان به خنک شدن آن‌ها کمک می‌کند. با این حال، خوردن بی‌سروصدای نودل هم دیگر غیرعادی و عجیب نیست.
ماه مارس ۱۹۶۱، قوانین جدید ترافیک، برای دوچرخه‌سواران محدودیت‌هایی را تعیین کرد. به نقل از مقامات اداره پلیس متروپولیتن توکیو: «دوچرخه‌سواری حین حمل انبوهی از کاسه‌های سوبا روی شانه‌ها خطرناک است. از نقطه‌نظر ایمنی ترافیک، این کار باید ممنوع شود. اما موانع سخت‌تری اعمال نخواهد شد، چون در این صورت، این افراد بیش از نیمی از مشتریان‌شان را از دست خواهند داد. با چشم‌پوشی پلیس از این عرف غیرقانونی، پیک‌های سوبا همچنان می‌توانند در خیابان‌های توکیو با دوچرخه‌سواری به کارشان ادامه دهند.» البته امروزه دیگر این روش دیگر رواج ندارد.
در اینجا عکس‌هایی مربوط به دهه‌های ۴۰ و ۵۰ میلادی را می‌بینید که هنر جالب توجه تحویل‌دهندگان سوبا را به ما نشان می‌دهند؛ شگفت‌انگیز است که آن‌ها چطور این برج‌های بلند و متزلزل را روی شانه‌هایشان حمل می‌کردند و آن‌ها را با دوچرخه از لابلای ماشین‌ها و آدم‌ها عبور می‌دادند.
منبع: rarehistoricalphotos
نظر شما