گروه صنعت پایگاه خبری تحلیلی رادار اقتصاد،امنیت غذایی امروزه در جهان فراتر از تامین غذاست و به نحوه موضوعات سیاسی گره خورده که سالهاست کشورهای سلطه گر از غذا برای فشار به دیگر کشورها و استثمار آنها استفاده می کنند، از سویی جهان آینده به سمتی می رود که تامین غذا را در آینده با دشواری های زیادی همراه خواهد کرد که از آن جمله تغییرات آب و هوایی، گرم شدن کره زمین، محدودیت آب، فرسایش خاک، آلوده شدن آب و خاک در کنار رشد روز افزون جمعیت و افزایش تقاضا است، از همین رو نگرانی و دغدغه کشورها برای تامین غذای بیشتر شده است.
چنانکه فائو اعلام کرده به دلیل محدود بودن منابع تولید در ۴۰ سال آینده تنها کارهای تحقیقاتی می تواند نیاز غذای جهانیان را تامین کند و اکنون هم بیش از یک میلیارد نفر شبها گرسنه سر بر بالش می نهند. در کشور هم بخش کشاورزی که تامین کننده امنیت غذایی است، به دلیل شرایط ویژه کشور اهمیت دوچندانی پیدا کرده است.
شیوع بیماری کرونا ویروس وجود تحریم های ظالمانه که به رغم ادعای طرف‌های غربی، غذا و داروی ما هم تحریم شده است، وجود میانگین بارش یک سوم جهانی که طبق گزارش سازمان کشاورزی و غذای سازمان ملل متحد، ایران در میان ۱۸۶ کشور از نظر میزان بارش در سال جایگاه ۱۶۴ را دارد و با این وجود نیز به علم آبخیزداری برای تولید محصولات کشاورزی بیشتر بی توجه است.
از طرفی دیگر مشکلاتی مانند کشاورزی خرده پایی، زمین های خرد، پایین بودن سطح سواد در بخش زیادی از بهره برداران کشاورزی نیاز به مدیریت ویژه در این بخش وجود دارد، به همین دلیل به سراغ عبدالمجید شیخی، کارشناس مسائل اقتصادی آمده ایم تا راهکارهای تامین امنیت غذایی در کشور را از وی جویا شویم.
در این باره دکتر عبدالمجید شیخی، کارشناس مسائل کشاورزی در گفت‌وگو با خبرنگار رادار اقتصاد اظهار داشت: سیاست جامعی برای مدیریت تولید در بخش کشاورزی وجود ندارد همچنین برنامه کامل و مدونی هم برای تنظیم بازار محصولات کشاورزی نداریم که این بی سیاستی ها نشانه سردرگمی، پریشانی و حیرانی مدیریت بخش کشاورزی در کشور است.
وی افزود: اگر امروز کشاورزان برای دریافت کود و سم به هر دری می زند به این دلیل است که هیچ برنامه ای برای کشت ارگانیک وجود ندارد؛ کما اینکه چند سال گذشته در یک نمونه گیری از ۲۵ محصول کشاورزی مشخص شد که همه این محصولات کشاورزی آلوده به سموم بودند یعنی ما غذای سالم در اختیار مردم قرار نمی دهیم که این امر حاکی از بی کفایتی سیاست ها در بخش کشاورزی است.
این کارشناس مسائل اقتصادی در ادامه خاطرنشان کرد: متاسفانه این مشکل در همه ی دولت ها بوده اما افت و خیزهایی داشته مثلا در دوره مدیریت آقای مهندس اسکندری بر مسند وزارت جهاد کشاورزی بهبود هایی ایجاد شد و گام های خوبی برای خودکفایی در بسیاری از محصولات کشاورزی در کشور برداشته شد.
شیخی با بیان اینکه این سرگردانی درحوزه کشاورزی فقط مختص وزارت کشاورزی نیست، تصریح کرد: تعارض هایی در تقسیم کار بخش کشاورزی وجود دارد؛ در گذشته مدیریت بازرگانی بخش کشاورزی را به وزارت بازرگانی واگذار کرده بودند که هیچ هماهنگی میان وزارت بازرگانی و وزارت کشاورزی وجود نداشت، از طرفی وزارت بازرگانی می خواست تنظیم بازار را با بهره گیری از واردات گسترده محصولات کشاورزی صورت دهد و از طرف دیگر وزارت جهاد کشاورزی معتقد بود که می تواند این امر را با تولید داخلی به منصه ظهور رساند.
وی بیان کرد: این توطئه تشکیل مجدد وزارت بازرگانی و تقلای وارداتچی ها برای گرفتن مجدد وظایف بازرگانی بخش کشاورزی نشان دهنده حرکات سابق است.
این کارشناس مسائل اقتصادی عنوان کرد: مدیریت بخش کشاورزی باید از مزرعه تا سفره مردم جامع و یک پارچه باشد و نباید بازرگانی بخش کشاورزی به وزارت بازرگانی و یا در وضعیت فعلی به وزارت صمت منتقل می شد چون به تولید در بخش کشاورزی ضربه می زند و کشور را از نعمت خودکفایی بسیاری از محصولات کشاورزی بی نصیب می کند.
شیخی گفت: بخش کشاورزی ما مشکل تامین نهاده دارد ولی سوالی این است که چرا باید کشاورز دغدغه سم و کود داشته باشد؟ چرا مبارزه بیولوژیک با آفات و کود طبیعی را سر مزرعه نیاورده ایم؟ چرا مردم ما باید غذای آلوده مصرف کنند؟ به اعتقاده بنده دلیلش این است که این دولت اعتقادی به محصولات ارگانیک ندارد و طرفدار محصولات تراریخته و گسترش مصرف آنها در کشور است.
این کارشناس مسائل اقتصادی در پاسخ به سوالی در خصوص چرایی افزایش ۵ برابری قیمت کود و سم در کشور نیز تصریح کرد: سوال این است که چطور ما می توانیم محصولات پتروشیمی را تولید کنیم اما در بخش کود و سم وارد کننده هستیم و باید این محصولات با قیمت گزاف به وسیله واسطه ها به دست کشاورزان برسد.
این استاد دانشگاه در خصوص اهمیت کشاورزی در کشور نیز خاطر نشان کرد: کشاورزی یکی از موفق ترین بخش های اقتصادی کشور در مقابله با تحریم های ظالمانه آمریکا و متحدانش علیه ایران بوده و پتانسیل های بسیار بالایی در کشور دارد به همین دلیل می توان ارزش افزوده زیادی در این بخش برای اقتصاد کلان کشورمان ایجاد کنیم.
شیخی در ادامه افزود: متاسفانه اما در سالیان گذشته شاهد سرمایه گذاری کمی در این حوزه در کشورمان در بین مسئولین بوده ایم که عمده آن ناشی از ترس از کمبود آب بوده است این در حالی است که می توانیم به راحتی با مدیریت منابع آبی و بهره گیری از علم آبخیزداری ارزش افزوده بالایی را در بخش کشاورزی در کشورمان بوجود آوریم اما با این بهانه برخی از مسئولین می خواهند کم کاری خود را در این زمینه بپوشانند و زمینه وابستگی به کشورهای دیگر را فراهم کنند.
این کارشناس اقتصادی با اشاره به این که ایران در بخش صنایع غذایی فرصت‌های طلایی و قابل توجهی دارد، گفت: اگر از این فرصت ها درست استفاده کنیم نه تنها اشتغالزایی قابل توجهی خواهیم داشت بلکه از دلارهای نفتی نیز جدا می‌شویم، اما باید مسئولان و تصمیم‌گیرندگان دولتی به توصیه‌های کارشناسی توجه داشته باشند و بخش خصوصی را وارد تصمیم‌گیری‌های خود کنند.
وی اظهار نمود: متاسفانه دولت با سوء مدیریت در ورود خوراک دام و طیور و یا بازارسازی برای صادرات محصولات کشاورزی بسیاری از کشاورزان را از این کار ناامید کرده و سرمایه های آنها را به ورطه نابودی می کشاند این درحالی است که برای تولید آنها کلی منابع از جمله آب، خاک و پول هزینه شده است و برای این محصولات بازارهای بسیار خوبی اطراف ایران وجود دارد.
این کارشناس مسائل اقتصادی بیان کرد: سیاست‌های مقطعی و سوء مدیریت در بخش کشاورزی باعث شده تا بسیاری از محصولات ایران به صورت فله به کشورهای دیگر صادر شده و بعد از آنها با نام‌های تجاری خارجی دوباره به بازارهای هدف صادر شوند که نمونه بارز آن خرما، زعفران ، پسته و اخیرا هم ماهی قزل‌آلا است که به ترکیه به صورت فله صادر می‌شود تا از انجا با برندهای مختلفی به بازار اروپا صادر شود.
شیخی تاکید کرد: ادامه دار بودن چنین کارهای و برنامه های در بخش کشاورزی و صنایع غذایی بدون هیچ شکی جفا به نسل آینده است چون در وضعیت فعلی منابع را به دلیل سوء مدیریت و نبود تخصص در لایه‌های میانی هدر داده سپس در همایش ها و جلسات از مدیریت منابع موجود و کمبود برخی از آنها می نالیم.
وی در پایان تاکید کرد: دولت و مسئولین کشور به راحتی می‌توانند با ارائه طرح‌های اصولی متناسب با مناطق مختلف کشورمان و در اختیار قرار دادن برخی از زمین‌های منابع طبیعی با رعایت اصول زیست محیطی و قوانینی که مانع سوء استفاده افراد باشد تولید چوپ، گیاهان دارویی، دانه‌های روغنی و ده‌ها مورد دیگر را توسعه دهد و با تسهیل شرایط سرمایه‌گذاری اجازه ورود سرمایه‌های سرگردان به صنایع تبدیلی مربوط آنها را نیز بدهد به این ترتیب نه تنها اشتغالزایی صورت گرفته بلکه افزایش تولید منجر به خام یا فله فروشی نمی‌شود.
انتهای پیام/
نظر شما