گزارش تصویری | از گلوله باران روزانه تا اجساد در خیابان‌های خرسون پس از آزادی

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی رادار اقتصاد، زمانی که اوکراین نزدیک به یک ماه پیش خرسون را از روسیه پس گرفت، لحظه‌ای از شکوه و غرور بود که به عنوان آغازی بر پایان جنگ مورد ستایش قرار گرفت. اما سختی برای ساکنان شهر به پایان نرسیده است.

اگرچه شهر جنوبی خرسون و اطراف آن از اشغال روسیه آزاد شده است، اما ساکنان آن همچنان عواقب نزدیک به ۹ ماه اشغال را تجربه می‌کنند و نزدیکی مرگبار نیروهای روس که اکنون در آن سوی رودخانه دنیپرو مستقر هستند را احساس می‌کنند.

در ماه مارس و در اوایل جنگ، بخش‌های وسیعی از منطقه خرسون تا نوامبر در اختیار روسیه بود اما اوکراینی‌ها منطقه را آزاد کردند و کنترل شهر اصلی - خرسون، با جمعیت ۲۰۰,۰۰۰ نفری قبل از جنگ - و سایر مناطق تحت کنترل روسیه را دوباره به دست گرفتند.

این آزادسازی تنها چند هفته پس از آن صورت گرفت که روسیه به طور غیرقانونی خرسون و سه منطقه دیگر را در پی همه‌پرسی ساختگی ضمیمه کرد. اما روس‌ها در آن سوی رودخانه دنیپرو مستقر شدند و خرسون در دسترس توپخانه آن‌ها بود.

از آن زمان، تقریباً روزانه گلوله باران و قطع برق و آب به واقعیت جدیدی تبدیل شده است. در سرما مردم را می‌توان دید که برای جیره غذایی یا آب در صف ایستاده‌اند. آن‌ها برای مردگان خود عزاداری می‌کنند و اجساد قربانیان جدید را که در اثر حملات ارتش روسیه در خون غلتیده‌اند، می‌پوشانند. برخی از آن‌ها آب را از رودخانه دنیپرو برداشت می‌کنند و با خطر گلوله‌های تک‌تیراندازهای روسی از آن سوی ساحل مواجه می‌شوند.

برخلاف روستاها و شهرهایی که مستقیماً در خط مقدم قرار دارند، شهر خرسون نسبتاً سالم به نظر می‌رسید. هنگامی که آن‌ها کنترل را در اواسط نوامبر به دست گرفتند، مقامات اوکراین کنسرت‌هایی ترتیب دادند و فضای شادی ایجاد شد و مردم برای مدت کوتاهی جنگ را فراموش کردند. ساکنان از نیروهای وارد شده به عنوان قهرمانان استقبال کردند.

تنها چند هفته بعد، آژیرها از آمبولانس‌های حامل افرادی خبر می‌دهند که در گلوله باران آسیب دیده اند. در مواجهه با قطعی مکرر برق، صف‌های مردمی تلفن‌های خود را در نقاط برق عمومی و پارک‌های شهر شارژ می‌کنند.

برخی نمی‌توانند این وضعیت را تحمل کنند. آن‌ها وسایل را در خودروهای خود جمع می‌کنند، حیوانات خانگی‌شان را می‌برند و به جای امن‌تری می‌روند، به این امید که جنگ به زودی به پایان برسد و به آن‌ها اجازه دهد به خانه بازگردند.

کسانی که می‌مانند آماده تحمل سختی هستند. کودکان در ایست‌های بازرسی متروکه بازی می‌کنند و پرچم اوکراین را به‌رغم انفجارهای اطراف برافراشته می‌کنند و برخی دیگر مظنونان به همکاری با روسیه را به تیرهای برق در ملاء عام بسته‌اند.