به گزارش پایگاه خبری تحلیلی رادار اقتصاد به نقل از تجارت‌نیوز، «بازی با جان مردم»؛ این بازی جدید مافیای دارو است که با شهروندان راه انداخته است. تا چندی پیش این فقط بیماران خاص بودند که در کوچه پس‌کوچه‌های ناصرخسرو به دنبال قرص و شربت نایاب می‌گشتند، اما اکنون بیمارانی هم که به یک سرم و آنتی‌بیوتیک ساده نیاز دارند، از این خیابان در جنوب تهران سردرمی‌آورند.
دیگر بیماری‌های نادرو یک سرماخوردگی ساده تفاوتی ندارد؛ داروخانه‌های مختلف برای تمام مشتریان یک پاسخ بیشتر ندارند: «موجود نیست!».
آن‌طور که انجمن‌های مختلف گزارش داده‌اند در حال حاضر دامنه کمبود قرص، کپسول و شربت در ایران بین ۴۵۰ تا ۷۰۰ قلم تخمین زده می‌شود.
کشوری که تا همین یک سال پیش با هدایت معاون اول کنونی رئیس جمهوری خود را جزو برترین تولیدکنندگان واکسن کرونا در جهان معرفی می‌کرد، در این روزها حتی راه علاجی برای آنفلوآنزای فصلی ندارد.
مرگ دست‌کم ۳۱ بیمار آنفلوآنزایی در نبود دارو
داده‌های رسمی وزارت بهداشت مرگ دست‌کم ۳۱ مورد مبتلا به آنفلوآنزا را در نبود داروهای مورد نیاز از ابتدای سال تا کنون تائید می‌کند.
«تحریم» نیز همچون سنوات گذشته بهترین بهانه است تا دولتمردان با چنگ زدن به آن از خود سلب مسئولیت کنند.
این در حالی است که هیچ‌گاه صنایع دارویی ایران تحت شمول تحریم‌ها قرار نگرفتند. تحریم‌های بانکی نیز مانع جدی در برابر ورود محصولات خارجی مورد نیاز بیماران به ایران نبوده‌اند.
آن‌طور که مسئولان سازمان جمع‌آوری و فروش اموال تملیکی اعلام کرده‌اند در هفت ماه ابتدایی سال جاری ۲۰ میلیارد تومان دارو ازجمله سرم و آنتی‌بیوتیک، آن هم بدون طی تشریفات تخصصی، در گمرک امحا شده است.
از سوی دیگر مسئولان بارها «خودکفایی در تولید دارو» را پیش کشیده‌اند، اما بررسی‌ها نشان می‌دهد حداقل ۹۰ درصد مواد اولیه مورد نیاز تولید از آن سوی مرزها تأمین می‌شود و گویا تولیدکنندگانی که با شعار تولید و اشتغال تحت حمایت‌های ویژه قرار دارند مونتاژکاری بیش نیستند.
ایران تأمین‌کننده داروی روسیه!
علاوه بر این، درست در روزهایی که شهروندان ایرانی برای پیداکردن داروهایی نظیر دیفن هیدرامین و سرم ساعت‌ها در شهر سرگردانند، رئیس سازمان توسعه تجارت ایران از برنامه‌ریزی برای صادرات دارو به روسیه خبر می‌دهد. در همین زمینه مدیرکل مواد تحت کنترل سازمان غذا نیز آغاز رسمی صادرات به این کشور را علنی کرد.
البته با توجه به حمایت‌های موجود، انتظار می‌رفت که شرکت‌های ایرانی نه‌تنها نیاز داخلی را تأمین کنند، بلکه تأمین بخشی از ارزآوری کشور را به عهده بگیرند.
مافیا پشت عناوین پر زرق و برق
داده‌های موجود حاکی از آن است که در حال حاضر ۴۶۶ شرکت مربوط به فرآورده‌های پیشرفته حوزه تشخیص و درمان در دسته بنگاه‌های اقتصادی دانش‌بنیان قرار گرفته‌اند.
فقط در بند الف و ب تبصره ۱۶ بودجه امسال، نظام بانکی کشور موظف به پرداخت ۵۰۰۰ میلیارد تومان تسهیلات قرض‌الحسنه به شرکت‌های دانش‌بنیان شده است.
اما این تنها بخشی از حمایت‌هاست؛ شرکت‌های دانش‌بنیان از امتیازات ویژه دیگری هم برخوردارند.
معافیت بیمه‌ای، حمایت‌های مالیاتی، اعطای امریه سربازی، تسهیلات گمرکی، مجوز استقرار در دفاتر مسکونی، تخفیف ۲۵ درصدی خدمات مناطق ویژه اقتصادی، درخواست وام، تخفیف در آگهی‌های صداوسیما، تسهیلات صندوق توسعه ملی، استفاده از بودجه پژوهشی دستگاه‌های اجرایی و … بخش دیگری از حمایت‌هایی است که داروسازان را به سمت دانش‌بنیان‌شدن سوق داده است.
شرکت‌هایی که نه‌تنها دارویی به بازار عرضه نمی‌کنند، بلکه به مانعی بر سر تأمین محصولات مورد نیاز بیماران از مسیر واردات هم تبدیل شده‌اند.
حال همین مساله کمبود، گرانی را هم در پی داشته است. چنان‌که محمدجواد نیک‌آیین، عضو کمیسیون فرهنگی مجلس، از افزایش ۷۰۰ درصد قیمت برخی اقلام دارویی خبر داد.
دیگر مشخص نیست که مافیای صنعت دارو که با عناوین پر زرق و برق در بازار حضور دارند در انتظار چه قیمت‌هایی هستند تا جان مردم را با آن معامله کنند؟
نظر شما