به گزارش پایگاه خبری تحلیلی رادار اقتصاد؛بررسی صورت‌های مالی سالانه دوره منتهی به اسفند۱۴۰۰ نشان می‌دهد که بانکهای معدودی عملکرد قابل قبولی از خود به نمایش گذاشته‌اند که عمدتا هم در دسته بانکهای خصوصی قرار می‌گیرند. مدل «کملز» یکی از مدل‌های بین‌المللی است که در سراسر جهان برای سنجش عملکرد بانکها مورد استفاده قرار می‌گیرد.
«دنیای‌اقتصاد» در یک گزارش، عملکرد ۲۵بانک کشور را با مدل «کملز» بررسی کرده است.
بانکها یکی از مهم‌ترین نهادهای پولی در دنیا به‌شمار می‌روند. در ایران بانکها به مراتب از حساسیت بیشتری در اقتصاد برخوردارند چرا که محوریت بسیاری از امور اقتصادی به شمار می‌روند. در نتیجه نوع عملکرد آنها تاثیر بسزایی در عملکرد اقتصادی کشور داشته و عدم سلامت بانکها می‌تواند سلامت اقتصاد را به‌شدت تحت تاثیر قرار دهد. احسان راکعی، تحلیلگر حوزه پولی و بانکی، عملکرد بانکهای ایرانی را بر مبنای مدل ارزیابی «کملز» بررسی و نتیجه محاسبات خود را در کانال شخصی خود منتشر کرده است. در ادامه «دنیای اقتصاد» در مصاحبه با راکعی و به کمک محاسبات وی بر اساس صورت‌های مالی سال مالی منتهی به اسفند 1400 تلاش کرده وضعیت بانکها را به کمک برخی اطلاعات ذکرشده در ترازنامه‌ها سنجیده و در انتها درباره میزان کارآیی این نسبت‌ها در بانکهای ایرانی گفت‌وگویی داشته است.
شاخص کملز، استاندارد سنجش عملکرد بانکها
مدل ارزیابی کملز (CAMELS)، مدل استاندارد بین‌المللی است که به کمک آن تلاش می‌شود میزان سلامت بانکها مورد بررسی قرار گیرد. این مدل بانکها را از طریق شش نسبت گوناگون بررسی و ارزیابی کرده و در نهایت بر مبنای آن می‌توان میزان سلامت عملکرد بانک را ارزیابی کرد. این نسبت‌ها شامل نسبت کفایت سرمایه (Capital adequacy)، کیفیت دارایی (Assets quality)، کیفیت مدیریت (Management quality)، وضعیت درآمد (Earning)، نقدینگی (Liquidity) و حساسیت نسبت به ریسک‌های بازار (Sensitivity to market risk) هستند و نام این مدل نیز از کنار هم قرارگیری این شش نسبت در کنار یکدیگر به دست آمده است.
این مدل برای نخستین بار در سال 1979 با پنج فاکتور توسط شورای آزمون موسسات مالی فدرال (FFIEC) معرفی شد. بعدها مولفه ششم این مدل که همان حساسیت به ریسک‌های بازار بود به آن اضافه شد. کفایت سرمایه در این مدل از طریق تقسیم سرمایه پایه به مجموع دارایی‌های یک بانک به دست می‌آید. نکته حائز اهمیت این است که در محاسبه این نسبت، دارایی‌ها نسبت به ریسک خود وزن می‌گیرند و دارایی‌های با ریسک بالاتر، وزن بیشتری خواهند داشت. منظور از کیفیت دارایی در این مدل، بررسی میزان تسهیلات دارای ایراد مانند تسهیلات غیرجاری و تسهیلات مشکوک‌الوصول و سهم آنها در کل دارایی‌های بانک است.
نسبت مطالبات غیرجاری به کل تسهیلات پرداختی (NPL) یکی از مهم‌ترین مولفه‌های این بخش از مدل کملز است که هرچه کمتر باشد نشان‌دهنده سلامت بیشتر دارایی‌های بانک است. نسبت ارزیابی مدیریت را می‌توان به‌صورت ساده این‌طور تعریف کرد که بانک باتوجه به منابعی که در اختیار دارد، شرایط نیروی کار را چگونه کنترل می‌کند. برخی از مولفه‌های این نسبت با کمک ترازنامه قابل بررسی نیست و به اطلاعاتی فراتر از آن بستگی دارد. نسبت ارزیابی درآمد در این مدل به‌دنبال بررسی میزان عملکرد بانک در استفاده از دارایی‌ها برای ایجاد درآمد است. نسبت ارزیابی وضعیت نقدینگی به ارزیابی وضعیت بانک در تامین نقدینگی مورد نیاز برای انجام امور آتی می‌پردازد.
نظر شما