به گزارش پایگاه خبری تحلیلی رادار اقتصاد به نقل از خبرنگار گروه استان های باشگاه خبرنگاران جوان، خروس خوان بلند می شوم با خود می گویم یک روز دیگر شروع شد، آرام از جایم بلند می شوم لباسم را که می پوشم ، سبدی را که شب قبل از کمی نان و پنیر وسایل پر شده بر می دارم راه می افتم تا هوا روشن نشده به سر زمین برسم .
سوار بر وانتم می شوم و در طول راه با خودم دائما در حال حساب و کتاب هستم، یک زمین ۲ هکتاری دارم اگر بتوانم آن را طبق برنامه ریزی هایم آماده کنم و تمام بذر پیازهایم را بکارم می توانم امسال برداشت خوبی داشته باشم تا اینجا به نظر مشکلی نیست . با خودم حساب می کنم که برای این زمین ۲ هکتاری چند کارگر باید بگیرم و حقوقشان چقدر می شود پول صبحانه، ناهار و ... نگاهی به آسمان می کنم .
چندماه بعد ...
نمی دانم بگوییم یادش بخیر یا نه ، چه فکر می کردیم و چه شد . با خودم حساب و کتاب هایی کرده بودم که آخر فصل برداشت حساب خالی شده از خرج ها پر خواهد شد و با خیال راحت شب را خواهم خوابید اما هیچ چیز خوب پیش نرفت.
همه جا پر از پیاز است روی تمام زمین ۲ هکتاری و زمین های اطرافم گونی های پیاز پر شده و آماده روی زمین افتاده است و به قول معروف محصولمان روی دستمان باد کرده است.
با دیگر روستاییان هم که صحبت می کنم حال آنها هم خوش نیست خرجشان خیلی بیشتر از دخلشان شده و این بدترین چیز برای یک کشاورز هست . با هزار و یک امید و آرزو با هم سری به تعاونی روستایی می زنیم تا شاید آنها بتوانند برای مشکل پیش آمده کاری کنند .
بیشتر روی قول همکاری که دادند حساب می کنیم تا شاید با خرید تضمینی بتوانیم این همه پیاز را رد کنیم که اگر بیشتر بمانند ممکن است بر اثر گرما بگندد.
بیرون در تعاونی ایستاده ایم هیچکدام باورمان نمی شود که این اتفاق افتاده است، ما را جواب کردند خرید ندارند . حال ما مانده ایم با این همه پیاز روی زمین هایمان ، یا باید با دلال کنار بیاییم و با قیمت پایین پیازمان را بفروشیم و آتش بزنیم بر هست و نیستمان یا باید منتظر بمانیم و کم کم بفروشیم که این هم احتمال فاسد شدن پیازها را به دنبال دارد. آری این آخر و عاقبت من کشاورز است کسی هم نیست به ما بگوید تکلیفمان با این همه هزینه ای که کردیم چیست .
تسلیم شدن آخرین راه است
چاره ای نداریم با قیمت تضمینی که تعاونی پیشنهاد داده کنار می آییم و با حدود ۶۰۰ تومان پیازها را می فروشیم و نمی دانیم این اشک ها بخاطر بوی پیاز است یا بخاطر درددل کشاورزان مینابی راجع به پیازهایی که مشتری ندارد.
بسیج سازندگی به کمک پیازکاران هرمزگان شتافت
میان این همه دغدغه ای که برای کشاورزان هشتبندی میناب به وجود آمد کمک بسیج سازندگی سپاه امام سجاد (ع) هرمزگان یکی از اتفاق های خوبی بود که می توانست فقط مقداری مرحم روی زخم باشد . پیازها که بدلیل نبود کارگر و به صرفه نبودن استفاده از کارگر برای برداشت روی زمین کشاورزان مانده بودند به کمک گروه‌های مختلف جهادی و بسیجیان مناطق مختلف استان برداشت و راهی استان های همجوار شدند.
پیاز اشک کشاورزان کرمانی را هم درآورد
اگر کمی بیشتر جستجو کنیم متوجه می شویم که این داستان تنها برای کشاورزان میناب اتفاق نیفتاده است و کشاورزان کرمانی هم طعم این درد را چشیده اند.
افت شدید قیمت محصول پیاز سبب شد تا این کشاورزان پیازکار محصولات خود را در زمین رها کنند چرا که هزینه برداشت با قیمت فروش همخوانی نداشت و به همین دلیل برای کاهش زیان مالی بیشتر، کشاورزان مجبور به رهاسازی دسترنج یکساله خود شدند.
این داستان مقصر هم دارد؟
نگاهی به مشکل پیش آمده برای کشاورزان ما را به فکر فرو می برد که چرا این اتفاق افتاد. اصلا مگر از همان ابتدا برنامه ریزی برای کاشت این محصول نشده بود ؟
به نظر می رسد اگر از همان ابتدا برای کشاورز هر منطقه برنامه ریزی شود این گونه مشکلات را دیگر نداشته باشند.
تولید بیش از اندازه پیاز بلای جان کشاورزان جنوب کشور
ذبیح الله اعظمی عضو کمیسیون کشاورزی و نماینده مردم جیرفت و عنبرآباد در مجلس شورای اسلامی تولید بیش از اندازه پیاز در جنوب استان کرمان، استان هرمزگان و سیستان و بلوچستان را سبب عرضه زیاد و ایجاد بحران کاهش قیمت پیاز دانست.
ذبیح الله اعظمی سطح زیر کشت محصول پیاز را در منطقه جنوب شرق کشور (جنوب کرمان، هرمزگان و سیستان و بلوچستان) بیش از ۲۶ هزار هکتار اعلام کرد و این میزان سطح زیرکشت را سه برابر حد نرمال دانست.
نماینده مردم جیرفت و عنبرآباد در مجلس شورای اسلامی افزایش کشت و در نتیجه تولید زیاد محصول پیاز را علت اشباع بازارهای داخلی دانست و گفت: تولید پیاز مازاد، سبب کاهش قیمت این محصول شده است.
اما سوال اینجاست که سطح زیرکشت پیاز سه برابر حد نرمال است، را باید الان گفت و به آن پرداخت؟
ماجراهای ناتمام پیاز و پیازکاران
اما ماجرا به همین جا و همین استان ختم نشد این داغ گریبان پیازکاران دزفول را هم گرفت، هفته پیش بود که خبری مبنی بر چرای دام‌ها در مزارع کشت پیاز در فضای مجازی و برخی شبکه‌ها و رسانه‌های محلی دزفول منتشر شد. پیگیر ماجرا که شدیم متوجه شدیم کشاورزان به دلیل قیمت پایین محصول خود جلوی احشام ریخته اند و این یعنی احشام این پیازها را تناول کنند بهتر است تا محصولمان را به آن قیمت پایین بفروشیم.
شاید اگر این موضوع شامل حال یک یا چند کشاورز می شد جای نگرانی نبود اما داستان زمانی بغرنج می شود که این حال و روز بسیاری از کشاورزان دزفول است و این یعنی مرگ تدریجی کشاورزی .
ورود تعاون روستایی و خرید تضمینی پیاز
احمد زارعی مدیر جهاد کشاورزی شهرستان دزفول در گفتگو با خبرنگار ما با بیان اینکه قیمت پایین پیاز هم اکنون به مسئله‌ای کشوری تبدیل شده، گفت: نگهداری و انبارداری این محصول در مدت زمان کمی قابل انجام است و معمولا با مشکلات عرضه و تقاضا مواجه می‌شود.
او با بیان اینکه در سال‌های گذشته نیز پیاز با مشکل کاهش قیمت روبرو شد، افزود: در برنامه ریزی‌های کشت و الگوی کشت ارائه شده امسال در شهرستان دزفول اتفاق خاصی رخ نداده و یک هزار و ۳۵۰ هکتار سطح زیر کشت محصول پیاز بوده که تفاوت خاصی با سال‌های گذشته نداشته، اما برای رفع مشکل پیگیری‌های خوبی از سوی فرمانداری جهاد کشاورزی برای خرید تضمینی پیاز مطرح است تا به ضرورت از طریق تعاون روستایی بتوان پیاز مازاد را خریداری کرد.
ورود تعاون روستایی برای خرید پیاز در مواقعی رخ می‌دهد که محصول در نازل‌ترین قیمت خود باشد، یعنی زیر ۶۰۰ تومان و در صورتی که پیاز با این بها از کشاورزان خریداری شود، آنها باز هم دچار ضرر خواهند شد.
دیگر نیاز نیست دنبال پیازکار دیگری باشیم همین اوضاع و احوال کشاورزان استان های جنوبی کافی است تا بدانیم چه خبر است اما سوال اینجاست آیا نهاد یا سازمانی وجود ندارد که برنامه ریزی برای کشاورزی و کشاورزان داشته باشد تا مجبور نشویم محصول مازاد بر نیاز بازار را بخریم وکار هم به اینجا نرسد که عده ای نتیجه چندماه تلاششان غم و غصه شود .
نظر شما