به گزارش پایگاه خبری تحلیلی رادار اقتصاد به نقل از خبرگزاری دانشجو؛ هادی عیسی دلول، با اشاره به صحبت‌های از سوی دولت جدید آمریکا برای بازگشت به برجام، اظهار کرد: خروج آمریکا از توافق هسته‌ای در حالی انجام شد که ترامپ به‌خوبی می‌دانست توافق مذکور با اطلاع و اجماع متحدان اروپایی و در چهارچوب ۱+۵ انجام شد.
وی افزود: این خروج تهدیدی جدی برای اروپایی‌ها به‌شمار می‌رفت، زیرا ترامپ نمی‌توانست بدون همراهی آن‌ها قانونی را در سازمان ملل متحد در راستای تحریم ایران وضع کند، زیرا چین و روسیه آن را وتو می‌کردند؛ بنابراین فشار بر پایتخت‌های اروپایی آغاز شد و مایک پمپئو، وزیر امور خارجه سابق آمریکا وظیفه داشت متحدان اروپایی را اقناع کند. پمپئو سیاست تهدید اروپایی‌ها به تحریم و اقدامات محدودکننده را در پیش گرفت.
این دانشمند هسته‌ای لبنانی اضافه کرد: در سال ۲۰۱۵ با هدف سرمایه‌گذاری تجاری اروپایی‌ها در ایران و تعاملات مالی برای بهره‌مندی تهران از منافع توافق هسته‌ای، سازوکاری موسوم به «اینستکس» به وجود آمد و هدف آن این بود که تبعات منفی تحریم‌های اعمال‌شده علیه ایران رفع شود. این سازوکار نوعی اقدام اقتصادی است تا جایگزین خلأها(ی ناشی از خروج آمریکا از توافق هسته‌ای) شود و تا سال ۲۰۲۵ ادامه یابد تا تدبیری تدریجی برای ازسرگیری برنامه هسته‌ای ایران باشد.
وی خاطرنشان کرد: ایران (به اروپایی‌ها) گفت، تا وقتی آمریکایی‌ها با قطعنامه سازمان ملل متحد علیه تهران عمل نکرده باشند، می‌توانید به توافق هسته‌ای برگردید و تعهدات خود را اجرا کنید. شما یک کانال طلایی دارید که نتیجه تصمیمات فدریکا موگرینی، مسئول سابق سیاست خارجی اتحادیه اروپاست که همچنان در پرونده هسته‌ای اعتبار دارد. علاوه بر این، گزارش‌های آژانس بین‌المللی انرژی اتمی مبنی بر اینکه جمهوری اسلامی هیچ تخلفی انجام نداده، کافی است تا بهانه لازم را برای ایستادن در برابر صهیونیست‌های اشغالگر و آمریکایی‌های لجباز داشته باشید.
دلول یادآور شد: اروپایی‌ها مدعی بودند که به چارچوب سازمان ملل متحد پایبند هستند، ولی اکنون که بیش از یک سال و نیم از خروج آمریکا از توافق هسته‌ای می‌گذرد، شاهد عقب‌نشینی تدریجی آن‌ها از توافق هسته‌ای هستیم. با وجود این، سؤالی که پیش می‌آید این است که چرا حسن روحانی، رئیس‌جمهور ایران پشت تریبون به‌طور رسمی خروج ایران را از توافق هسته‌ای اعلام نکرد؛ همان‌گونه که ترامپ پیش‌تر آن را اعلام کرده بود.
مشاور امور فزیک هسته‌ای بیان کرد: جمهوری اسلامی ایران گام‌های لازم را برای استفاده از سانتریفیوژهای نسل IR۵، IR۴ IR۶ و IR۲m انجام داده است. با وجود این، IR۸ آزمایش نشده که تهران در صورت لزوم مقدار سانتریفیوژها را افزایش خواهد داد. منظورم این است درحال حاضر هیچ عدد قطعی وجود ندارد و عددی که ایران برای رسیدن به یک میلیون سانتریفیوژ تعیین کرده، فرضی است و به تصمیم سازمان انرژی اتمی بستگی دارد که می‌تواند با توجه به موارد فنی و نیز نیاز رآکتورهای آب سنگین اراک و فوردو کمتر یا بیشتر شود.
وی تصریح کرد: ایران ثابت کرد می‌تواند محدودیت‌ها را درهم بشکند و نسل جدیدی از سانتریفیوژها را برای استفاده در نیروگاه‌ها و مراکز تحقیقاتی تولید و بکارگیری کند و در این زمینه تنها نیازهای داخلی است که تعیین تکلیف می‌کند و تهران هیچ توجهی به دیکته‌های تکلیف‌شده از سوی طرف‌های خارجی ندارد.
این استاد دانشگاه لبنان گفت: گزارش‌های سازمان ملل متحد و گزارش‌های آمریکایی محدودیتی برای ایران در مسیر دستیابی به انرژی هسته‌ای ایجاد نمی‌کند و نمی‌توانند برای ایران تعیین تکلیف کنند که چه میزان سانتریفیوژ تولید و از چه موادی برای رفع نیازهای خود استفاده کند. ایران بنا به نیاز داخلی و طبق آنچه که در فهرست نیازهای نیروگاه‌هایش موجود است، انرژی صلح آمیز هسته‌ای تولید می‌کند.
وی تأکید کرد: اقدامات جمهوری اسلامی (در زمینه کاهش تعهدات) انجام شد تا ترامپ بفهمد تهران از روز نخست به قانون پایبند بوده و بر مبنای آن عمل کرده است. در مقابل آن‌ها بودند که از مدار قانون خارج شدند و اکنون واشنگتن است که باید در راه اعتمادسازی گام بردارد، زیرا ایران با اعتماد و اطمینان کامل اقدام می‌کند و تردیدی وجود ندارد که اقدامات رئیس‌جمهور سابق آمریکا راه را بر هرگونه مذاکره‌ای بسته است. آمریکا باید تضمین دهد، به توافق هسته‌ای بازگردد و هر آنچه را تاکنون انجام نداده است، انجام دهد. درباره «برنامه جامع اقدام مشترک» (برجام) که در سال ۲۰۱۵ بر آن توافق شد، حرف زیادی یا نقطه مبهمی وجود ندارد.
نظر شما